امام علی علیه السلام نسبت به آمادگی رزمی برای پاسخ دادن به تحرّکات دشمن فرمود:
أَلَا وَإِنَّ الشَّیطَانَ قَدْ جَمَعَ حِزْبَهُ، وَاسْتَجْلَبَ خَیلَهُ وَرَجِلَهُ، وَإنَّ مَعِی لَبَصِیرَتِی: مَا لَبَّسْتُ عَلَی نَفْسِی، وَلَا لُبِّسَ عَلَی. وَایمُ اللَّهِ لَأُفْرِطَنَّ لَهُمْ حَوْضاً أَنَا مَاتِحُهُ! لَا یصْدِرُونَ عَنْهُ، وَلَا یعُودُونَ إِلَیهِ.
(آگاه باشید که شیطان حزب خود را جمع کرده، و سواره و پیاده‌های لشگر خود را فراخوانده است، امّا من آگاهی لازم به امور دارم، نه حق را پوشیده داشتم، و نه حق بر من پوشیده ماند، سوگند به خدا، گردابی، برای آنان به وجود آورم که جز من کسی نتواند آن را چاره سازد، آنها که در آن غرق شوند، هرگز نتوانند بیرون آیند، و آنها که گریختند، خیال بازگشتن نکنند.) [1] .