فرمانهائی در رزم انفرادی
این فرمانها را به خاطر بسپارید:
خداوند را که به خاطر او می‌جنگید از یاد نبرید...
آرامش خود را از دست ندهید...
دندانهای خود را بر هم بفشارید، و با تمام وجود خود حمله کنید...
برای حمله همه وقت آماده باشید...
آرام حرکت کنید...
پیش از آنکه دشمن به خود آید بر او ضربه وارد سازید...
به دشمن با خشم بنگرید...
و او را با نوک سلاح بزنید...
و ضربه‌های خود را هدر ندهید...
و بدانید با که و برای چه می‌جنگید...
و از مرگ استقبال کنید...
و هدفتان درهم کوبیدن ستاد فرماندهی دشمن باشد...
امام علی (ع) در جنگیدن با اسلحه سرد این چنین یاران خود را اندرز می‌دهد.
امام می‌فرماید:
- استشعروا الخشیه، و تجعلیبوا السکینه، و عضوا علی النواجذ، فانه انبی للسیوف عن الهام، و اکملوا اللامه، و قلقلوا السیوف فی اغمادها قبل سلها، و الحظوا الخزر، واطعنوا الشزر،...
«ترس از خدای را بر دل خود حاکم کنید (و از دشمن هراس به دل راه مدهید).
جامه‌ی آرامش و اطمینان به بر کنید.
دندانهای خود را بر هم بفشارید که این کار شمشیر دشمن را از سر شما دور می‌دارد.
جامه‌ی رزم را کامل بپوشید.
و شمشیر را پیش از بر کشیدن در نیام به جنبش در آورید.
دشمن را با نگاه خشم آلود بنگرید.
از چپ و راست حمله کنید.
و با تیزی شمشیر ضربه بزنید.
و فاصله‌ی دشمن را با تیغ خود پر کنید.
و بدانید که در دیدرس پروردگار و در کنار پسر عم رسول خدا قرار دارید. بی‌امان و پیاپی بر دشمن بتازید و از فرار شرم کنید که فرار در پیشگاه آیندگان ننگ و عار و در روز شمار زبانه نار است. با خشنودی جانفشانی کنید. و با روی گشاده به (سوی مرگ) بروید. بر شماست که به این لشکر انبوه و گسترده و این خیمه و خرگاه (که ستاد معاویه است) حمله‌ور شوید [1] و آن را درهم بکوبید که شیطان در گوشه و کنار آن کمین کرده است. و دست تعرضش گشاده و پای گریزش آماده است. و عزمتان جزم باشد تا فروغ حق بر شما جلوه‌گر شود و شما امت برترید، و خدا یاور شماست و کرده‌های شما را بی‌پاداش نمی‌گذارد.» [2] .