آقا امام باقر(ع) همسری اختیار می‌کند و آن زن خیلی مورد علاقه ایشان واقع می‌شود.
اما در یک جریانی متوجه می‌شود که این زن سنّی (ناصبیه) است. یعنی با آقا علی(ع)دشمنی می‌ورزد و بغض آن حضرت را در دل می‌پروراند.
امام (ع) او را طلاق داد.
از امام پرسیدند تو که او را دوست داشتی چرا طلاقش دادی؟
فرمود: نخواستم قطعه آتشی از آتشهای جهنم در کنارم باشد.
علی(ع) ای فروغ هستی تو چه مظهری خدا را
که زند شکوه ذاتت ره عقل پابجا را
تو امام اولینی تو امید واپسینی
که تو آیت مبینی جلوات کبریا را
من اگر خداپرستم به ره تو پای بستم
به خدا که از تو جستم ره طاعت خدا را
به مقام دلنوازی چو ید کرم فرازی
به جهان فسانه سازی همه بخشش و عطا را
همه مظهر عجایب همه منبع غرایب
همه دافع مصائب دل زار مبتدلا را
منبع : کرامات العلویه، علی(ع) میر خلف زاده، نشر مهدی یار