سروی در مناقب آورده:
چهل زن نزد خلیفه دوّم رفته از او از شهوت آدمی پرسش نمودند.
خلیفه دوم گفت:
مرد دارای یک جزء و زن نُه جزء است.
پرسیدند:
پس چگونه است که مردان از انواع زنان دائم و متعه و کنیز استفاده می‌کنند ولی برای زنان جز یک مرد جایز نیست؟!
خلیفه دوم پاسخ این سئوال را ندانست، از امیرالمؤمنین علیه السلام سؤال کرد.
امیرالمؤمنین به آنان دستور داد:
هر کدام ظرفی پر از آب بیاورند.
و آنگاه فرمود: همه آبها را در ظرف بزرگی بریزند.
و سپس به هر یک فرمود:
حالا هر کدامتان آبی را که ریخته‌اید بردارد.
گفتند: قابل جداسازی نیست.
امام علی علیه السلام نتیجه گرفت که اگر آن قانون نبود، فرق بین اولاد و نسب ممکن نبود و میراث و نسب باطل می‌گشت. [1] .