اصبغ بن نباته گوید: امیرالمؤمنین علیه‌السّلام فرمود:
زمانی بر مردم می‌آید که عمل زشت برتری (کامل) پیدا کند و خودسازی نموده جلوه‌گری نماید. پرده از روی محرمات برداشته شود، زنا آشکار می‌گردد و مال یتیمان را حلال دانسته می‌خورند، کم‌فروشی نمایند و شراب را به جای آب انگور حلال دانند و رشوه را به عنوان هدیه حلال شمرند. خیانت در امانت را جایز می‌دانند، مردها شبیه به زنها و زنها شبیه به مردها شوند.
(در لباس یا همجنس‌گرائی، با اینکه پیامبر خدا صلی الله علیه و آله وسلم لعنت نمود مردانی که شبیه زنها و زنانی که شبیه مردها شوند).
به حدود و احکام نماز اعتنا نمی‌کنند، در آن زمان برای غیر خدا (سیاحت، تجارت، ریا، سیاست و غیره) حج کنند.
در آن زمان گاهی ماه شب اول آنقدر بزرگ (دیده) شود که به نظر دو شب آید و گاهی در شب اول دیده نشود، پس چون ماه دیده نشود روز اول ماه رمضان را روزه نگیرند و روز عیدفطر را روزه بگیرند.
در آن زمان مراقب باشید، مراقب باشید، مبادا خداوند ناگهان انتقام گیرد، همانا در پس آن زمان مرگ سریع و عجیبی خواهد بود به گونه‌ای که مرد، هنگام صبح سالم است و شب به خاک سپرده می‌شود، شب زنده است و صبح مرده. در آن زمان پیش از آنکه به بیماری مرگ مبتلا شوند واجب است وصیت خود را بکنند و نماز را در اول وقت به جا آورند مبادا تا آخر وقت اجل مهلت ندهد.
هر کدام از شما که آن زمان را درک کند شب نخوابد مگر با طهارت (وضو) و اگر بتواند در تمام احوال با طهارت باشد انجام دهد زیرا نمی‌داند ملک الموت چه وقت به سراغ او می‌آید.
من شما را ترساندم اگر بترسید و فهماندم اگر بفهمید و پند دادم اگر پند بگیرید، در نهان و آشکار از خدا بترسید و (سعی کنید) مسلمان بمیرد چه هر کس غیر از اسلام، دینی قبول کند از او پذیرفته نخواهد شد و در آخرت از زیانکاران است. [1] .