امیرالمؤمنین علیه‌السّلام فرمود: زمانی می‌آید که کسی نجات نمی‌یابد مگر مؤمن خداپرست بی‌نام و نشان که اگر (در مجالس) حاضر گردد او را نشناسند و اگر غائب شود کسی درصدد جستجویش برنیاید، این اشخاص چراغهای هدایت و نشانه‌های روشن برای ره پویان در شب تاریک هستنددر میان مردم برای فتنه و سخن چینی رفت و آمد نمی‌کنند، عیب و بدی مردم را آشکار نمی‌کنند، نادان و بیهوده‌گو نیستند، خداوند درهای رحمت خود را بر آنان می‌گشاید و سختی عذاب خود را از آنان برمی‌دارد.
ای مردم زمانی بر شما می‌آید که اسلام وارونه شود مانند برگشتن ظرف که آنچه در آن است بریزد، ای مردم خداوند شما را امان داد از اینکه به شما ظلم کند ولی پناه نداد از اینکه امتحان کند (حتما امتحان می‌شوید) و همانا (خداوندی که) برترین و بزرگترین گوینده‌هاست فرموده است: «ان فی ذلک لآیات و ان کنا لمبتلین» [1] همانا در آن حادثه (طوفان نوح) نشانه‌هائی است و ما امتحان می‌کنیم. [2] .