امام علی علیه السلام کشور پهناور خود را با گماردن انسان‌های صالح، و استفاده از نیروهای اطّلاعاتی، و اصل بازرسی از امور، به خوبی اداره می‌کرد، که توجّه به یکی از آنها جالب است:
در نامه‌ای به کعب بن مالک نوشت:
«جانشینی برای خود بگذار، و خودت با گروهی از افراد مورد اعتماد، تامنطقه سواد عراق، در میان فرات و عذیب پیشروی کن، و در آنجا از کارمندان و کارگزاران من از مردم سئوال کن و روش و کارکرد آنها را برّرسی نما، سپس به منطقه «بهقباذها» برو، و از حال و وضع مردم آنجا تحقیق کن، و مشکلات آن سامان را برطرف ساز و بدان که همه کارهای تو و فرزندان آدم دقیقاً محاسبه خواهد شد.» [1] .
روشن است که اداره کشوری با داشتن بیش از هزار فرمانده و فرماندار و کارگزاران متفاوت که گستردگی خاک آن امروز بیش از 40 کشور اسلامی را در بردارد بدون اطّلاعات قوی و سیستم اطّلاعاتی لازم و سیستم بازرسی کلّ کشور ممکن نیست.