شبی از شبهای بیماری آن حضرت که من تکیه گاه او بودم (به طوری که پشت او در آغوش من قرار داشت) و خانه هم به دستور پیامبر از همسرانش د خالی شده بود و فقط من و فاطمه حضور داشتیم؛ رسول خدا(ص) به وصیت پرداخت و مواردی را یک به یک برشمرد و بر انجام دادن آن تاءکید و سفارش فرمود.رسول گرامی (ص) پس از اینکه وصایای خود را به پایان برد، فرمود: علی! از جای خو برخیز و برابر من بنشین.
من برخاسته در مقابل او نشستم. در این حال جبرئیل حضرتش را در آغوش د گرفت و تکیه گاه آن جناب شد و میکائیل هم در سمت راست آن حضرت نشست.پیامبر به من فرمود: ای علی! دستهایت را روی هم بگذار. من نیز چنین کردم.آنگاه فرمود:من پیشتر از تو پیمان گرفته بودم اما اکنون می‌خواهم همان پیمان را در حضور دو شاهد که امین پروردگارند (جبرئیل و میکائیل) تجدید کنم. ای علی! تو را به حقی که این دو فرشته بر تو دارند، سوگند می‌دهم به وصایای من عمل کنی و در انجام دادن آن با شکیبایی و پروا پیشگی و هماهنگ با طریقت و برنامه من نه راه و روش دیگران کوشش نمایی. و آنچه خداوند بهره تو ساخته است با قوت و قدرت در حفظ و حراست آن بکوشی.
سپس دست خود را روی دست من که همچنان بسته بود گذاشت که احساس کردم گویا چیزی درون مشت بسته ام فرو برد و آنگاه فرمود:
علی! حکمت و دانش را در میان دستان تو گذاشتن و تو را از آنچه که در پیش داری و از آنچه که بزودی با آن دست به گریبان خواهی شد آگاه کردم. تو نیز هنگام وفات، وقتی خواستی بر وصی پس از خود وصیت کنی، چنانکه من کردم بی هیچ نامه و نوشته‌ای با همین شیوه رفتار کن.
قال علی (ع): کنت مسند النبی الی صدری لیله من اللیالی فی مرضه و قد فرغ من وصیته و عنده فاطمه ابنته و قد امر ازواجه و النسا ان یخرجن من عنده ففعلن. فقال: یا ابا الحسن: تحول من موضعک و کن امامی....
ففعلت و اسنده جبرئیل الی صدره و جلس میکائیل علی یمینه فقال: یا علی! ضم کفیک بعضها الی بعض، ففعلت. فقال لی: قد عهدت الیک احدث العهد اک بمحضر امینی رب العالمین جبرئیل و میکائیل، یا علی! بحقهما علیک الا انفذت وصیتی علی ما فیها و علی قبولک ایاها بالصبر و الورع علی منها جی و طریقی لاطریق فلان و فلان و خذ ما اتاک الله بقوه.
و ادخل یده فیما بین کفی، و کفای مضمومتان فکانه افرغ بینهما شیئا فقال: یا علی! قد افرغت بین یدیک لاحکمه و قضا ما یرد علیک و ما هو وارد لایعزب عنک من اشرک شی و اذا حضرتک الوفاه فاوص وصیک الی من بعدک علی ما اوصیک و اصنع هکذا بلا کتاب و لا صحیفه. [1] .