در روز فتح مکِّه، پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم دستور داد تا بت‌ها را بشکنند،
360 بت از قبائل قریش در آنجا بود که شکسته شد، نوبت به بت بزرگ «هُبَل» رسید، چون نگاه پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم بر آن افتاد فرمود:
علی جان! یا تو پای بر دوش من بگذار و هُبَل را بشکن، و یا من پای بردوش تو بگذارم.
علی علیه السلام فرمود:
شما پای بر دوش من بگذارید.
پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم وقتی پای بر دوش علی علیه السلام گذاشت دید که نمی‌تواند تحمّل کند تبسّمی کرد و فرمود:
«علی جان، بیا تو پای بر دوش من بگذار.»
و علی علیه السلام پای بر دوش رسول خدا گذاشت و بت بزرگ «هبل» را گرفت و محکم بر زمین کوبید که در هم شکسته شد. [1] .