در پایان جنگ اُحُد «حدود ظهر» ابوسفیان و عکرمه در حالی که بت های بزرگ خود را در دست داشتند شعار می‌دادند که:
اَعْلُ هُبَل
(بزرگ است بُت هُبل)
رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم به مسلمانانی که اطراف او بودند دستور داد شعار بدهند:
اللَّهُ أعلی و اَجَل
(خدا بزرگتر و تواناتر است)
ابوسفیان شعار را عوض کرد که:
نَحْنُ لَنَا الْعُزّی وَ لاعُزّی لَکُمْ
(ما بُت بزرگ عُزّی داریم شما ندارید)
پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم دستور داد بگویند:
اَللّهُ مَولانا وَ لامَولی لَکُم
(خداوند مولای ماست و شما مولائی ندارید)
ابوسفیان داد زد که:
امروز به عوض روز بدر.
پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم به مسلمانان دستور داد بگویند که:
(این دو روز مساوی نیست کشتگان ما در بهشت و کشتگان شما در جهنم می‌باشند).
ابوسفیان که از پاسخ‌های کوبنده مسلمانان در شگفت بود، گفت:
وعده ما و شما سال آینده.
و راه مکّه را در پیش گرفت. [1] .
و مسلمانان نماز جماعت را در حالی که پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم از شدّت زخم‌ها نشسته نماز می‌خواند اقتدا کردند، و پس از نماز وارد میدان اُحُد شدند تا 70 کشته خود را دفن نمایند.
آفتاب در حال غروب کردن بود که پیامبر و همراهان به مدینه باز گشتند.