ساير اوصاف همچون اضافه اسم تفضيل بين ارباب ادب اختلاف مى‌باشد، گروهى آنرا لفظيّه دانسته و جماعتى آنرا معنويّه مى‌دانند، غير منسوب، مكبّر، مذكّر، معنا، غير مصدر، مضاف، مفعول دوّم براى « لا تجعلنّ»، بنابراين اين منصوب مى‌باشد.

شغلك: مركّب است از « شغل » و « كاف » .

شغل: اسم، صحيح الآخر، جامد، متصرّف، معرب، منصرف، ثلاثى مجرّد، مفرد، معرّب باضافه و اضافه‌اش به « كاف » اضافه معنوى است لذا از آن كسب تعريف كرده است، مكبّر، مذكّر مجازى، معنا، مصدر، مجرور تا مضاف اليه براى « اكثر » باشد.

كاف: اسم، جامد، غير متصرّف، مبنى و علّت بنائش شباهت وضعى بحروف است، مفرد، ضمير مخاطب، متّصل مجرور، مذكّر، ذات، غير مصدر، مضاف اليه براى « شغل » و همانطوريكه گفته شد اين اضافه معنوى و بتقدير « لام » مى‌باشد.

باء: حرف، عامل جرّ، مبنى بر كسر، زائده.

اهلك: مركّب از « اهل » و « كاف » .

اهل: اسم، صحيح الآخر، جامد، متصرّف، معرب، منصرف، ثلاثى مجرّد، مفرد، معرّف باضافه اضافه‌اش به « كاف » اضافه معنوى و بتقدير « لام » مى‌باشد، غير منسوب، مكبّر، مذكّر، ذات، غير مصدر، مجرور به « باء » و چون « باء » را زائده دانستيم جار و مجرور متعلّق ندارد، مفعول اوّل براى « لا تجعلنّ»، مضاف.

كاف: شرحش در « شغلك » گذشت.