و شيخ الرّئيس فرموده است:

صورت شيى‌ء همان ماهيّتى است كه شيى‌ء بواسطه آن صاحب هويّت و

حقيقتى مى‌باشد.

و امّا دليل و علّت بقاء نوع به بقاء فصل اخير آنستكه:

فصل اخير متضمّن وجود تمام معانى جنسيّه و فصليّه مى‌باشد باين معنا كه‌

وجود جملگى در وجود آن مطوى است.

پ س مى‌توان گ فت:

نفس ناطقه كه فصل اخير در انسان است چ ون بسيط حقيقى است و بسيط

جامع جميع كمالاتى است كه در تحتش قرار گ رفته لا جرم ناطق مشتمل است بر

وجود: جوهر، جسم، معدنى، نامى، حسّاس، و متحرّك بالاراده بنحو بساطت و

وحدت و در نتيجه مى‌گوئيم:

اگرچه معانى جنسيّه و فصليّه تبدّل پ يدا كنند معذلك فصل ياد شده معيّن و

مشخّص است يعنى اصلش محفوظ بوده و هذيّت نوع بجاى خود باقى است پ س‌

باكى به زوال و تغيير و تبدّل پ يدا كردن معانى مزبور نميباشد.

شرح فارسى:

توضيح‌

فصل حقيقت نوع و فصل اخير

قوام حقيقت نوعيّه به بقاء فصل اخير آن است پ س مادامى كه اين فصل‌

محفوظ و باقى است نوع نيز باقى مى‌باشد و زمانى كه زائل شود نوع نيز از بين‌

مى‌رود و امّا فصول و مقوّمات بعيده در وقت بقاء فصل اخير تمام بنحو ابهام و اجمال‌

همچون مشترك معنوى بين خصوصيّات معتبر و باقى هستند مثلا تا مادامى كه ناطق‌

باقى است فصول ديگر چ ون جسم بنحو عريض در آن معتبر هستند بطورى كه‌

هيچكدام از خصوصيّات جسم چ ون جسم عنصرى يا مثالى معيّن و مشخّص نيستند و علّت‌

اين مدّعا را اينطور تقرير كرده‌اند:

شيئيّت و قوام هر چ يز به بقاء صورتش است و چ ون فصل اخير هر ماهيّتى‌