د: اگر مكلف بداند يكى از نمازهاى يوميّه در حضر از او فوت شده ولى معيّنا نداند كه آن كدام است بايد يك نماز صبح و يك مغرب و يك نماز چهارركعتى مطلق (بدون اينكه ظهر يا عصر و يا عشاء را در آن بخصوص قصد كند) بخواند.

و: مرتدى كه توبه نموده و به اسلام برگشته لازم است نمازهاى زمان ارتدادش را قضاء نمايد.

ز: اقوى اين است كه فاقد الطهور بايد نمازش را قضاء نمايد.

ح: مرحوم ابن جنيد اسكافى مى‌فرمايد:

شخصى كه نمازش را بواسطه نداشتن ساتر عريانا خوانده در صورتيكه قبل از انقضاء وقت ساتر بيابد بايد نماز خوانده را اعاده كند.

اين حكم بعيد بنظر مى‌رسد و اقرب به واقع آن است كه بگوئيم اعاده واجب نيست.

ط: قضاء نمودن نوافل نمازهاى يوميه مستحب است و در صورتى كه شخص از قضاء آنها ناتوان باشد مى‌تواند بجاى آن صدقه دهد [1]

ى: قضاى نمازهائى كه از پدر در هنگام مرض موت فوت شده برولى‌ [2] او لازم مى‌باشد.

[1] بجاى هردو ركعت يك مد (چارك) طعام مستحب است.

[2] مقصود از ولى، ارشد اولاد ذكور مى‌باشد.