آيه (3) تاء در « مدّت » تاء تأنيث مى‌باشد.

آيه (4) تاء در « القت » و « تخلّت » تاء تأنيث مى‌باشد.

آيه (5) تاء در « اذنت » و « حقّت » تاء تأنيث مى‌باشد.

آيه (6) تنوين در « كادح » و « كدحا » تنوين تمكن مى‌باشد.

آيه (11) تنوين در « ثبورا » تنوين تمكن مى‌باشد.

آيه (12) تنوين در « سعيرا » تنوين تمكن مى‌باشد.

آيه (13) تنوين در « مسرورا » تنوين تمكن مى‌باشد.

آيه (15) تنوين در « بصيرا » تنوين تمكن مى‌باشد.

آيه (19) تنوين در « طبقا » و « طبق » تنوين تمكن مى‌باشد.

آيه (24) تنوين در « عذاب » و « اليم » تنوين تمكن مى‌باشد.

آيه (25) تنوين در « اجر » تنوين تمكن مى‌باشد.

سوره قارعه‌

آيه (6) تاء در « ثقلت » تاء تأنيث مى‌باشد.

آيه (7) تنوين در « عيشة » و « راضية » تنوين تمكّن مى‌باشد.

آيه (8) تاء در « خفّت » تاء تأنيث مى‌باشد.

آيه (9) تنوين در « هاوية » تنوين تمكن مى‌باشد.

آيه (11) تنوين در « نار » و « حامية » تنوين تمكن مى‌باشد.

سوره مسد

آيه (1) تاء در « تبّت » تاء تأنيث مى‌باشد.

آيه (3) تنوين در « نارا » تنوين تمكن مى‌باشد.

آيه (5) تنوين در « حبل » و « مسد » تنوين تمكن مى‌باشد

12- و امّا تركيب آيه مذكور:

واو، استينافيه، كأيّن، اسم مبهم، خبريّه، من، جارّه، زائده، قرية، تميز براى « كايّن » موصوف، عتت، فعل ماضى، فعل و فاعل، صفت براى « قرية » ، عن، جاره،