« الى » متعلق به « النظر » ظرف لغو، واو، حرف عاطف، الاعتبار، معطوف به « النظر » باء، حرف جارّ، مصائر الآباء، مضاف و مضاف اليه و مضاف مجرور است به « باء » و متعلّق است به « الاعتبار » ، و الامّهات، معطوف است به « الآباء » .

ب: للّه: جار و مجرور، متعلّق است به « حجّ » على النّاس: جار و مجرور، متعلّق است به « استقّر » خبر مقدّم، حجّ البيت: مضاف و مضاف اليه، مبتداء مؤخر، مَن: موصوله، بدل بعض از كل از « النّاس » استطاع، صله و عائد براى « من » ، اليه: جار و مجرور، متعلق است به « استطاع » ظرف لغو، سبيلا، مفعول است براى « استطاع » و جمله « استطاع اليه سبيلا» از جملاتى است كه محلّ از اعراب ندارد زيرا جمله صله مى‌باشد.

سؤالات و تمرينات ص (138- 137)

1- اسم فاعل چيست؟ و از ثلاثى مجرّد بر چه وزن مى‌آيد؟

2- اسم فاعل از غير ثلاثى مجرّد چگونه ساخته مى‌شود؟ براى آن چند مثال بياوريد.

3- چه وقت اسم فاعل همچون فعلش عمل مى‌كند؟ براى آن مثالى بياوريد.

4- چه وقت اضافه شدن اسم فاعل واجب است؟

5- چه وقت اسم فاعل بدون شرط عمل مى‌كند؟

6- اسم مفعول را تعريف كنيد و كيفيت اشتقاق آنرا با ذكر چند مثال مفيد بيان نمائيد.

7- شروط عمل كردن اسم مفعول چيست؟

8- در جملات زير اسم فاعل و مفعول را پيدا كرده و آنچه كه اين دو بر آن اعتماد كرده‌اند را ذكر نمائيد:

الف: «ولو ترى إذ المجرمون ناكسوا رؤسهم عند ربّهم ...» السّجدة: (32- 12)

ب: «إنّالمتّقين في جنّات و عيون. آخذين ما آتاهم ربّهم ...» ألذّاريات: (51- 16)