يعنى جلست عند الدّار.

قوله: هو حال من الضمير: ضمير [هو] به [مع فصاحتها] راجع مى‌باشد.

قوله: و احترز به: ضمير در [به‌] به [مع فصاحتها] راجع است.

قوله: و لو ذكره بجنبها: ضمير فاعلى در [ذكره‌] به مصنّف و ضمير مفعولى به [مع فصاحتها] و ضمير مجرورى در [بجنبها] به [كلمات‌] راجع است.

قوله: لسلم من الفصل بين الحال و ذيها: ضمير در [ذيها] به حال راجعست، مقصود اينستكه وقتى [مع فصاحتها] حال باشد از كلمات بين آن و صاحب حال كلمه اجنبى يعنى [و التعقيد] فاصله شده و اين از نظر قواعد ادب ضعف در عبارت محسوب ميشود

متن: فالضعف نحو ضرب غلامه زيدا.

توضيح المباني في شرح مختصر المعاني ؛ ج‌1 ؛ ص93

شرح عربى‌ فالضّعف ان يكون تأليف الكلام على خلاف القانون النّحوى المشهور بين الجمهور كالاضمار قبل الذكر لفظا و معنا و حكما نحو: ضرب غلامه زيدا.

ترجمه‌

مصنف گويد:

پس ضعف تأليف مانند آنچه در مثال ضرب غلامه زيدا مى‌باشد.

شارح گويد:

ضعف تأليف آنست كه نظم و جمع‌آورى كلمات در كلام برخلاف قانون مشهورى بين جمهور از نحّاة باشد نظير اضمار قبل از ذكر لفظا