عليهما السلام است:

يعنى: خداى من بنده گنهكار نزد تو آمده در حاليكه به خطاهايش اقرار دارد ترا مى‌خواند.

پس اگر بيامرزى تو شايستگى براى عفو و غفران را دارى و اگر رد كنى پس غير از تو چه كسى ترحّم نمايد.

در اين مثال حضرت عليه السلام نفرمودند [الهى انا] و بجايش لفظ [عبدك العاصى‌] قرار داده‌اند زيرا در اين لفظ تخضع و استحقاق رحمت و انتظار شفقت نهفته است.

متن: قال السّكّاكى:

هذا غير مختص بالمسند اليه و لا بهذا القدر، بل كلّ من المتكلّم و الخطاب و الغيبة مطلقا ينقل الى الآخر و يسمّى هذا النقل التفاتا كقوله:

تطاول ليلك بالاثمد.

شرح عربى‌ قال السّكاكى:

هذا، اعنى نقل الكلام عن الحكاية الى الغيبة غير مختص بالمسند اليه و لا النقل مطلقا مختص بهذا القدر اى بان يكون عن الحكاية الى الغيبة و لا يخلو العبارة عن تسامح، بل كلّ من المتكلّم و الخطاب و الغيبة مطلقا اى و سواء كان فى المسند اليه او غيره و سواء كان كلّ منها واردة فى الكلام او كان مقتضى الظاهر ايراده ينقل الى الآخر، فتصير الاقسام ستة حاصلة من ضرب الثلاثة فى الاثنين و لفظ