انسانها كاتب نيستند كه سالبه جزئيّه باشد نيز تحقق يافته است.

قوله: لانّه قد حكم فى المهملة الخ: ضمير در [لانّه‌] به معناى [شأن‌] است.

مؤلف گويد:

تعبير شارح در اين مقام كه گفته [لانّه حكم فى المهملة بنفى القيام‌] حسن ندارد و بهتر بود كه عبارت اينطور گفته مى‌شد [لانّه حكم فى المهملة بثبوت عدم القيام‌] زيرا كلام در معناى قضيّه معدولة المحمول است كه از اقسام موجبه محسوب مى‌شود و پرواضح است كه در تفسير قضيّه موجبه نبايد گفته شود در آن حكم به نفى محمول مى‌گردد.

قوله: و ايّا ما كان: تنوين در [ايّا] عوض از مضاف‌اليه بوده و كلمه [ما] زائده و [كان‌] تامّه است و تقدير عبارت چنين ميباشد و اىّ فرض ثبت چه نفى قيام را براى جميع افراد اثبات كرده و چه براى بعض.

قوله: و كلّما صدق نفى القيام عن البعض: اين عبارت مدلول سالبه جزئيّه مى‌باشد.

قوله: صدق نفيه عمّا صدق عليه الانسان: ضمير در [نفيه‌] به قيام راجع بوده و اين عبارت مدلول موجبه مهمله معدولة المحمول مى‌باشد.

قوله: فهى فى قوة السّالبة الجزئيّة: ضمير [هى‌] بموجبة مهمله معدولة المحمول راجعست.

قوله: المستلزمة نفى الحكم عن الجملة: كلمه [المستلزمة] صفت است براى [السّالبة الجزئيّة] و كلمه [عن‌] بمعناى [على‌] بوده و