و السكّاكى و ان لم يصرّح بان لا سبب للتخصيص سواه لكن لزم ذلك من كلامه حيث قال انّما يرتكب ذلك الوجه البعيد عند المنكر لفوات شرط الابتداء.

ترجمه‌

مصنّف گويد:

سپس مى‌گوئيم: قبول نداريم كه در صورت عدم تقدير تقديم تخصيص منتفى باشد زيرا بغير اين تقدير نيز تخصيص حاصل مى‌شود كما اينكه سكّاكى ذكر نموده است.

شارح گويد:

مقصود مصنّف از عدم تسليم انتفاء تخصيص در مثال: رجل جائنى است و ضمير در [لحصوله‌] به تخصيص و در [بغيره‌] به تقدير تقديم راجع است و منظور از [ما ذكره السكّاكى‌] تهويل و غير آن همچون تحقير و تكثير و تقليل مى‌باشد.

و سكاكى اگرچه تصريح نكرده است باينكه سببى غير از تقديم براى تخصيص نمى‌باشد ولى از كلامش اين معنا لازم مى‌آيد چه آنكه وى گفته است: اين وجه بعيد را از اينرو در نكره مرتكب مى‌شويم كه شرط ابتداء در آن مفقود مى‌باشد.

شرح فارسى:

توضيح‌

اشكال دوم‌

اشكال دوّمى كه مصنّف بر سكّاكى دارد اينست:

در مثال رجل جائنى اينطور نيست اگر فرض تأخير و تقديم نكنيم تخصيص استفاده نشود زيرا از طريق ديگر ميتوان تخصيص‌