يوما عظيما.

شارح گويد:

مقصود از وصف مخصّص مسنداليه اينستكه اشتراك آن بين افراد را كاهش داده يا احتمال اشتراك را اصلا رفع نمايد.

و در عرف و اصطلاح نحّاة تخصيص در نكرات عبارتست از كاهش دادن اشتراك و در معارف آنست كه احتمال اشتراك را رفع نمايد.

سپس در ذيل [زيد التّاجر عندنا] مى‌گويد:

توصيف زيد بكلمه [التّاجر] احتمال اشتراك بين تاجر و غير آن را رفع مى‌نمايد.

و بدنبال [حيث يتعيّن الموصوف‌] مى‌گويد:

مقصود از [موصوف‌] زيد مى‌باشد و ضمير در [قبل ذكره‌] به وصف راجعست.

سپس مى‌افزايد:

و اگر موصوف متعيّن نباشد وصف مخصّص است.

و بعد در دنبال [امس الدّابر كان يوما عظيما] مى‌گويد:

لفظ [امس‌] دلالت بر [دبور] و گذشته دارد، پس توصيفش به كلمه [دابر] صرفا براى تأكيد است.

و گاه باشد كه وصف را براى بيان مقصود آن آورند مانند فرموده حقتعالى:

[ و ما من دابّة فى الارض و لا طائر يطير بجناحيه‌ ] چه آنكه توصيف [دابّة] و [طائر] به وصفى كه از خواص آنها و اختصاص بجنس دواب و طيور دارد براى آنست كه بيان شود مقصود جنس بوده نه فرد و بهمين‌