يك نوع پرده‌اى است).

ج: براى تعظيم يا تحقير مانند قول:

له حاجب فى كل امر يشينه الخ.

د: براى تكثير مانند قول ايشان: انّ له لابلا و انّ له لغنما (براى او شتران زياد و گوسفندان فراوانى است).

ه: براى تقليل مانند: [ رضوان من اللّه اكبر ] ( اندكى رضايت حق تعالى بزرگ مى‌باشد).

شارح گويد:

ضمير در [تنكيره‌] بمسنداليه راجعست و مقصود از [فاللافراد] بفتح همزه اينست كه بجهت قصد نمودن بفردى كه اسم جنس بر او واقع مى‌شود و مراد از [النّوعيّة] اينست كه قصد به نوع اسم جنس مى باشد، آنگاه در ذيل آيه [ و على ابصارهم الخ‌ ] مى‌گويد:

مقصود از [غشاوة] نوعى از اغطيه و پرده‌ها مى‌باشد و آن غطاء و پرده عدم بصيرت در آيات اللّه تعالى است و در مفتاح است كه تنكير در [غشاوة] بمنظور تعظيم مى‌باشد.

و در ذيل بيت مى‌گويد:

كلمه [حاجب‌] يعنى مانع عظيم و [يشينه‌] يعنى يعيبه و [حاجب‌] در مصراع بعدى يعنى مانع حقير.

سپس مى‌گويد:

فرق بين تعظيم و تكثير آنست كه تعظيم بحسب ارتفاع شأن و علوّ طبقه بوده ولى تكثير بملاحظه كميّات و مقادير است، چه حقيقتا مانند آنچه در [ابل‌] است و يا تقديرا نظير آنچه در [رضوان‌] ميباشد