مى‌نمايد در صورتيكه اگر بغير موصول مى‌آمد چنين دلالتى نداشت.

قوله: و قيل تقرير للمسند اليه: يعنى ذكر موصول براى تعيين مسنداليه و مشخّص نمودن آنست چه آنكه اگر بجاى آن زليخا يا امرأة العزيز گفته مى‌شد بلحاظ احتمال اشتراك اين دو بين زنان ديگر شخص منظور مشخص و معيّن نمى‌شد.

قوله: زليخا: دسوقى در حاشيه ضبط آن را به دو وجه نقل نموده:

اوّل: از قاموس اللغة و آن بفتح زاء و كسر لام است.

دوّم: از بيضاوى و آن بضم زاء و فتح لام مى‌باشد.

قوله: و ظنّى انّها مثال لها و لاستهجان التصريح بها الخ: ظاهر اين عبارت اينست كه در شرح (مطوّل) اختيار شارح اين است كه ذكر موصول در آيه شريفه بمنظور زيادى تقرير و استهجان تصريح به اسم است و حال آنكه در كتاب مزبور اين امر را بكتاب مفتاح نسبت مى‌دهد و مى‌گويد: و المفهوم من المفتاح انّها مثال لها و لاستهجان التصريح بالاسم الخ.

متن: او التّفخيم نحو فغشيهم من اليمّ ما غشيهم او تنبيه المخاطب على الخطاء نحو:

شرح عربى‌ او التّفخيم اى التعظيم و التهويل نحو فغشيهم من اليمّ ما غشيهم فانّ فى هذ الابهام التفخيم ما لا يخفى او تنبيه المخاطب على الخطاء نحو انّ الذى ترونهم اى تظنونهم اخوانكم* يشفى غليل صدورهم ان تصرعوا اى تهلكوا و تصابوا بالحوادث‌