خبر باشد در صورت عدم علم بطريق اولى بايد چنين باشد.

قوله: و قيل صدق الخبر الخ: قائل اينقول نظام مى‌باشد و اين مصنّف نامى از قائل نبرد و فعل را بصورت مجهول آورد اشاره است به تضعيف و تسخيف اينقول.

قوله: مطابقته لاعتقاد المخبر: ضمير در [مطابقته‌] بخبر راجع است.

قوله: فيعمّ العلم و الظنّ: ضمير فاعلى در [يعمّ‌] بحكم ذهنى راجع است.

قوله: و هذا يشكل بخبر الشّاك: مشاراليه [هذا] تعريف نظام مى‌باشد.

قوله: بعدم الاعتقاد فيه: ضمير در [فيه‌] به شاك راجع است.

قوله: فيلزم الواسطة و لا يتحقق الانحصار: با اين‌كه نظام خود از قائلين بانحصار خبر در صدق و كذب مى‌باشد.

قوله: اللّهم الّا ان يقال انّه كذب: ضمير در [انّه‌] بخبر شاك راجعست.

قوله: صدق عدم مطابقته الاعتقاد: زيرا قضيه سالبه هم با سالبه بانتفاء محمول صادق است و هم با سالبه به انتفاء موضوع، بنابراين قضيّه زيد ليس بقائم دو فرد دارد:

الف: زيد باشد ولى قائم نباشد.

ب: اساسا زيد در خارج وجود نداشته باشد.

قوله: فليطالع ثمّة: كلمه [ثمّة] اسم اشاره است و [تاء]