بعض الالفاظ ممّا يحتاج فى معرفته الى ان يبحث عنه فى الكتب المبسوطة فى اللغة.

ترجمه‌

مصنّف گويد:

و دوّمى يعنى تمييز فصيح از غير آن برخى از آن در علم متن لغت يا تصريف يا نحو واضح شده يا بالحسّ درك ميشود.

شارح گويد:

كلمه [من‌] در [منه‌] بمعناى تبعيض بوده و لفظ [يبيّن‌] بمعناى [يوضح‌] مى‌باشد و مقصود از آن بعضى كه در علم متن لغت روشن مى‌شود همچون غرابت مى‌باشد.

و اما اينكه مصنّف گفت [فى علم متن اللغة] يعنى علم معرفت اوضاع مفردات، وجهش اينست كه لغت اعم از اين معنا ميباشد چه آنكه آنرا بر ساير اقسام علوم عربيّه نيز اطلاق مى‌نمايند.

و مقصود مصنّف از اين عبارت آنست كه بواسطه علم متن لغت تشخيص كلمه سالم از غرابت از غير آن داده مى‌شود باينمعنا شخصى كه كتب متداول را تتبّع نموده و بمعانى مفردات مأنوسه محيط گردد مى‌داند كه غير اينمعانى كه نياز به تفتيش و حمل بر وجه بعيد دارند از غرابت سالم نمى‌باشند.

و باين بيان فساد كلام بعضى روشن و ظاهر شد.

اين قائل گفته: در علم متن لغت دانسته نمى‌شود كه كدام لفظ نياز به بحث در كتب مبسوط لغوى دارد و كدام اينطور نيست.

شرح فارسى:

توضيح‌

تشخيص كلام فصيح از غير فصيح بواسطه امورى‌