مقامى كه مناسب است مسنداليه يا مسند نكره باشد با مورديكه مناسب تعريف ايندو است فرق دارد چه آنكه يكى از مقامات مناسب با تنكير مسنداليه اينست كه متكلّم قصد تعظيم داشته باشد كه در اينصورت اگر آنرا معرفه بياورد غرض حاصل نشده و كلام متكلّم از نظر خودش بيهوده مى‌باشد زيرا مقصودش با كلام مزبور تحصيل نشده است.

و همچنين است نسبت بملاحظات ديگر همچون مقام اطلاق حكم يا اطلاق مسند و مسنداليه كه با مقام تأكيد هركدام از سه امر متفاوت مى‌باشد چنانچه مقام اطلاق متعلّق مسند با مقام تأكيد آن فرق دارد و نيز مقام تقديم هركدام از طرفين اسناد با مقام تأخيرش چنينست و همچنين است مقام ذكر هركدام نسبت بمقام حذفشان.

تفصيل و شرح‌

امثله مقامات مزبور بشرح زير است:

تنكير مسنداليه مانند: و لعبد مؤمن خير من مشرك.

تعريف مسنداليه مانند: كلام مولانا امير المؤمنين عليه السلام:

الدّنيا تغرّ و تضرّ و تمرّ.

تنكير مسند مانند: فرموده حضرت در نهج البلاغه:

انّ الحقّ ثقيل مرئ.

تعريف مسند مانند: فرموده حضرت در نهج البلاغه:

القلب مصحف البصر.

اطلاق حكم مانند: فرموده حضرت در نهج البلاغه:

الحلم غطاء ساتر و العقل حسام قاطع.