از جمله اين اخبار، خبرى است از حميرى بسندى كه مرحوم سبزوارى در
كفايه فرموده بعيد نيست بتوان آنرا ملحق باخبار صحاح نمود و بهرتقدير، حميرى بسندش
از على بن جعفر، از برادر بزرگوارش عليهما السّلام نقل نموده كه از آنجناب پرسيدم
غناء در روز عيد فطر و عيد قربان و در شادى و فرح چه حكمى دارد؟
حضرت فرمودند: مادامى كه با آن عصيان و گناه نشود اشكالى ندارد.
مقصود آنستكه اگر غناء سبب معصيت و يا مقدّمه معاصى مقارن با آن
نباشد اشكالى ندارد.
و از جمله اين اخبار، حديثى است در كتاب على بن جعفر از برادر
بزرگوارش، وى مىفرمايد:
از ايشان پرسيدم آيا غناء در روز عيد فطر و عيد قربان و روز شادى و
سرور جايز است؟
حضرت در جواب فرمودند: ماداميكه بواسطهاش ازمار حاصل نشود اشكالى
ندارد.
على الظّاهر مقصود اينستكه: مادامى كه همراه با آن با مزمار بلعب و
لهو مشغول نشوند اشكالى ندارد و ممكنست منظور اين باشد:
اگر غناء بوسيله مزمار صورت نگيرد اشكالى ندارد.
و از جمله اين روايات، روايت ابى بصير است، وى مىگويد:
از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام راجع به كسب زنان آوازهخوان و
مغنّيه پرسيدم؟
حضرت فرمودند: مغنّياتى كه مورد دخول رجال بآنها واقع مىشوند كسبشان
حرام بوده ولى آندسته از زنان مغنّيهاى كه به عروسىها دعوت مىشوند كسبشان حلال
است و همين معنا مقصود حقتعالى است در قرآن شريف كه فرموده:
و من النّاس من يشترى لهو الحديث ليضلّ عن سبيل اللّه.
و در روايت ديگر از ابو بصير از مولانا ابى عبد اللّه عليه السّلام
اينطور آمده:
حضرت فرمودند: اجرتى كه زن مغنّيه دريافت كرده و او را براى زفاف در