اگرچه گرفتنش بر آخذ يعنى حاكم جايز نيست.

شرح مطلوب‌

قوله: و فى المستفيضه: يعنى و فى الاخبار المستفيضه.

قوله: ففى رواية الاصبغ بن نباته عن امير المؤمنين عليه السّلام: اين روايت را مرحوم صاحب وسائل در ج (12) ص (63) باين شرح نقل فرموده:

در كتاب عقاب الاعمال مرحوم صدوق از پدرش، از احمد بن ادريس، از محمّد بن احمد، از موسى بن عمر از ابن سنان، از ابى الجارود، از سعد الاسكاف، از اصبغ بن نباته، از مولانا امير المؤمنين عليه السّلام قال:

ايّما وال احتجب من حوائج النّاس احتجب اللّه عنه يوم القيامة و عن حوائجه و ان اخذ هدية كان غلولا و ان اخذ الرّشوه فهو مشرك.

مؤلّف گويد:

كلمه « غلول » يعن خائن و سارق.

قوله: و عن الخصال: اين روايت را مرحوم صاحب وسائل در ج (12) ص (64) باين شرح نقل فرموده:

در كتاب معانى الاخبار، از محمّد بن المتوكّل، از عبد اللّه بن جعفر، از محمّد بن الحسين، از حسن بن محبوب، و در كتاب خصال، از پدرش، از سعد، از احمد بن محمّد، از ابن محبوب، از ابى ايّوب، از عمّار بن مروان قال قال ابو عبد اللّه عليه السّلام:

كلّ شيئ غلّ من الامام سحت الخ.

قوله: و مثلها رواية سماعة عن ابى عبد اللّه عليه السّلام: اين روايت را مرحوم صاحب وسائل در ج (18) ص (162) باين شرح نقل فرموده:

محمّد بن يعقوب، از عدّه‌اى اصحاب، از احمد بن محمّد، از حسين بن سعيد، از برادرش حسن، از زرعه، از سماعه، از مولانا ابى عبد اللّه عليه السّلام قال:

الرّشاد فى الحكم هو الكفر باللّه.

قوله: و فى رواية يوسف بن جابر: اين روايت را مرحوم صاحب وسائل در ج (18)