در اين‌باره گفته شده:

احترام از اطاعت و بردن فرمان بهتر ميباشد.

حتّى هيچگاه برداشتن كتاب و مطالعه آن و خواندن درس را بدون طهارت انجام ندهد.

نوشته‌اى را كه مى‌نگارد سعى كند كه زيبا بوده و سطور و كلمات را زياد نزديك بهم ننويسد از حاشيه‌نويسى حذر كند مگر در وقت ضرورت و احتياج زيرا اگر بماند و در آينده بآنها نظر كند پشيمان شده و اگر فوت شود ديگران بوى ناسزا گويند زيرا بسا حواشى اشتباه بوده يا بسيار سطحى و قابل درج كردن نميباشد.

سزاوار است علم با تعظيم و احترام شنيده شود نه با استهزاء و سخريّه و نيز شايسته است خود نوع علم را اختيار نكرده بلكه در انتخاب آن باستاد مراجعه كند زيرا استاد در اين‌باره تجاربى را در وقت تحصيلش بدست آورده و علمى را كه سزاوار هركس باشد احراز نموده و دانشى را كه لايق به طبيعت اشخاص باشد ميداند چيست و شايسته است طالب علم نزديك استاد ننشيند مگر حاجت و ضرورتى اقتضاء آنرا بنمايد بلكه جا دارد بين وى و استاد بمقدار يك كمان فاصله شود چه آنكه اين امر به تعظيم استاد اقرب و نزديكتر است.

بر طالب علم سزاوار است از اخلاق زشت و ناپسند احتراز كند چه آنكه اخلاق بد در معنا سگهائى هستند كه شخص با آنها محشور است.

پيامبر بزرگ اسلام صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فرمودند:

در خانه‌اى كه سگ يا صورت آن نصب شده باشد ملائك داخل نميشوند.