عطيّه ظاهرى باشد.

قوله: و آلائك: جمع « الى » بكسر همزه بوده بمعناى عطيّه باطنى.

قوله: و اصلّى و اسلّم: صلوات عبارتست از تحيّت و درود قلبى و سلام درود زبانى را گويند.

قوله: خاتم انبيائك: كلمه « خاتم » محتمل است با كسر تاء بوده بصيغه اسم فاعل بمعناى خاتمه‌دهنده و آخرين و ممكنست با فتح آن قرائت شود بمعناى زينت.

قوله: و على آله و اصحابه: كلمه « آل » يا از « اول » بفتح همزه و سكون واو مشتقّ است بمعناى رجوع بنابراين « آل الرّجل» يعنى كسى كه رجوعش باو است و يا از « اهل » اخذ شده بمعناى نزديكان و خويشان شخص و بهريك از ايندو معنى كه اخذ شود در اينجا صحيح مى‌باشد.

و كلمه « اصحاب » جمع صاحب است بمعناى همراه و دوست.

قوله: و التّابعين: اصطلاحا بكسانى گفته مى‌شود كه محضّر نبىّ اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم را درك نكرده ولى اصحاب حضرت را ديده‌اند.

شرح عربى:

امّا بعد:

فهذا شرح لطيف مزّجته بالفيّة ابن مالك، مهذّب المقاصد، و واضح المسالك، يبيّن مراد ناظمها و يهدى الطّالب لها الى معالمها، حاو لابحاث منها ريح التّحقيق تفوح، و جامع لكنت لم يسبقه اليها غيره من الشّروح. و سمّيته « بالبهجة المرضيّة» فى شرح الالفيّة و باللّه استعين، انّه خير معين.

ترجمه و شرح:

امّا پس از خطبه مى‌گويم:

اين كتاب شرح لطيف و دقيقى است كه آنرا با « الفيّه » ابن مالك ممزوج نموده‌ام، اين كتاب مقاصد و مطالبش از هرحشو و زائدى تهذيب و پاك شده و طرق ورود در مسائلش بسيار روشن و واضح است.