مثلا در كلا و كلتا مى‌گوئيم:

رأيت الرّجلين كليهما « بفتح لام قبل از ياء».

و رأيت امرأتين كلتيهما (بفتح تاء قبل از ياء».

قوله: و تخلف الياء: كلمه « تخلف » يعنى جاى‌نشين مى‌شود.

قوله: المتقدّم ذكرها: ضمير در « ذكرها » به الالفاظ راجع است.

قوله: بعد ابقاء بفتح لما قبلها: ضمير در « قبلها » به ياء راجع است.

متن: «35»

تجزيه و تركيب‌

ارفع: بصيغه امر حاضر، فعل و فاعل.

بواو: جارّ و مجرور، متعلّق به « ارفع ».

و: عاطفه.

بياء: جارّ و مجرور، متعلّق به « اجرر » و « انصب ».

اجرر: بصيغه امر حاضر، فعل و فاعل.

و انصب: معطوف است به « اجرر ».

سالم: مفعولى است كه « ارفع و اجرر و انصب» در آن تنازع كرده‌اند لذا آنرا مفعول براى « انصب » قرار داده و آندو را در ضمير آن عمل مى‌دهيم كه در لفظ حذف شده‌اند و تقدير كلام ارفعه و اجرره مى‌باشد.

جمع: مضاف اليه، مضاف.

عامر: مضاف اليه.

و مذنب: معطوف است به « عامر ».

ترجمه:

جمع سالم عامر و مذنب را بواسطه واو رفع و بيا جرّ و نصب بده.