لا تَقْفُ ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ.

و همچنين آياتى از قبيل: فَاتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ.

اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقاتِهِ.

تقريب استدلال‌

تقريب استدلال باين آيات چنين است.

در شبهات تحريميّه كه تكليف را نمى‌دانيم نبايد برائت جارى كنيم، زيرا برائت همان حكم با باحه است و اين خود يكى از احكام خمسه بوده كه بدون علم بآن اگر حكم بآن شود مشمول آيه‌ لا تَقْفُ ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ‌ واقع ميشويم، پس وظيفه همان است كه از آياتى همچون‌ «اتَّقُوااللَّهَ حَقَّ تُقاتِهِ» استفاده ميشود، يعنى در مقام عمل بايد احتياط نمود.

2- اخبار:

در اين باب اخبار و احاديث بسيار است از جمله اخبار توقّف است همچون: قف عند الشبهه.

مخصوصا در ذيل برخى از اين اخبار تعليل باين مضمون وارد شده:

انّ الوقوف عند الشبهه خير من الاقتحام فى الهلكه.

نفس اينحديث دلالت دارد كه در شبهات بايد توقف كرد، زيرا ارتكاب آن بسا موجب وقوع در هلاكت است.

3- عقل:

اجمالا مى‌دانيم در واقع تكاليف حرامى بعهده ما هست، بطوريكه در تمام موارد شبهه احتمال ميدهيم حرام واقعى وجود داشته باشد و چون علم اجمالى منجّز تكليف بوده و مقتضى است از اطراف اجتناب شود، لاجرم در تمام شبهات تحريميّه احتياط و توقّف لازم است.