آيا گريه كنم برآن روئى كه ماه تابان بود و آن را شقّ كردند يا بگريم برسينه‌اى كه پايمال اسبان نمودند يا بربدنى كه آن را برهنه كردند .

آيا گريم كنم برآن سرى كه در بالاى نيزه چون ماه شب چهارده مى‌درخشيد يا برگلوئى كه به تير سوراخ شده بود يا برريشى كه به خون سرخ و رنگين گرديده بود .

آيا بگريم براى فرزندزاده مصطفى و شبيه آن جناب ( حضرت على اكبر ) آنكه در بيابان پربلاء طف كشته شده بود، اى كاش چشم من در مصيبت اين جوان خون مى‌باريد .

همانا قلب امام حسين عليه السّلام را با كشتن اين جوان سوزاندند و با اين فعل شنيع كافرى را خوشحال نمودند

آيا گريه كنم برشيرخواره‌اى كه آن قوم غدّار با تير خود شيرش دادند ( على اصغر ) پس در جوار وصل خداوند بزرگ به خواب رفت .

آيا بگريم برابى الفضل العبّاس كه بخاك و خون ماليده شده بود و آيا گريه كنم برشهيدى كه عمويش را كمك و يارى نمود ( حضرت قاسم ).

آيا بگريم برآن لبهائى كه از شدت تشنگى خشگيده بود و چشمه‌هاى جراحات آب‌دهنده ايشان بود