پرستش كنندگان خداى من نخواهيد بود».

نزول اين آيات، آب پاكى بود كه روى دست كافران ريخته شد، ولى آنها مناظره را رها نكردند، اُبى بن خَلَف استخوان پوسيده اى را به دست گرفت، آن را با انگشتانش خرد كرد و سپس ذرات آن را به آسمان پاشيد و گفت: تو مى پندارى كه خدايت اينها را زنده خواهد كرد؟ در اينجا بايد ديد پاسخ خداوند نسبت به اين گفتار مشركان چه خواهد بود؟ قرآن از راه برهان وارد شد و گفت: خدايى كه از روز نخست آنها را پديد آورد، بر هر گونه آفرينش دوباره آنها قادر و تواناست.[1]