مناظره اى كوتاه از پيامبر(صلى الله عليه وآله)

امروز در محافل سياسى اصطلاحى به نام خط قرمز وجود دارد و مى گويند: هر نوع گفتگو كه منجر به تجاوز از خط قرمز طرف شود بى اثر مى باشد. اين مطلب را مى توان در مناظره نيز به كار برد. هرگاه طرف مناظره يك اصل اساسى داشته باشد كه براى آن تلاش بكند و حتى مال و جان خود را بذل كند، در اين مورد هر نوع مصالحه و مذاكره كه منجر به خدشه دار شدن اين اصل شود، مسلّماً نتيجه نخواهد داد. عين اين مطلب در عصر رسول خدا رخ داد. آن گاه كه سران قريش احساس كردند كه اسلام، به تدريج در خانه هاى مكيان، وارد مى شود و جوانان را جذب مى كند، با خود، انديشيدند كه با پيامبر(صلى الله عليه وآله) از در صلح وارد شوند و اصلى كه پيشنهاد كردند اين بود كه ما حاضريم خداى تو را بپرستيم به شرط آن كه تو هم خدايان ما را بپرستى، آن گاه يادآور مى شود كه اگر آيين ما حق باشد، نصيب تو شده و اگر دعوت شما حق باشد، نصيب ما خواهد شد.

يك چنين مناظره اى مسلّماً بى اثر و بى فايده خواهد بود، زيرا معنى آن اين خواهد بود كه طرف از خواسته خود يك سره دست بكشد، زيرا او به سان ديگر پيامبران، براى توحيد مبعوث شده بود. پرستش بتان در كنار پرستش خدا، درست خط قرمزى است كه رسول خدا نمى تواند از آن عبور كند و گويا در مورد همين پيشنهاد، سوره كافرون نازل شده كه مى فرمايد:

(قُلْ يَا أَيُّهَا الْكَافِرُونَ * لاَ أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ * وَ لاَ أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ).

«بگو اى كافران آنچه را كه شما مى پرستيد من پرستش نمى كنم و شما نيز