بدن در دل زمين و پراكندگى اجزاى آن در اطراف جهان است. در اين صورت چگونه اين اجزاى پراكنده، جمع و جور مى شوند و انسانى را به وجود مى آورند. اين اعتراض با جمله (وَ قالُوا ءَإِذا ضَلَلْنا)شروع شده و با جمله (لَفى خَلْق جَديد) پايان مى پذيرد.

پس ازاين جمله، دو مطلب ديگر وارد شده است.

1.(بَلْ هُمْ بِلِقاءِ رَبِّهِمْ كافِرون).

2. (قُل يتوفّاكُمْ مَلَكُ المَوت...).

جمله نخست نمى تواند پاسخ اعتراض آنها باشد، بلكه حاكى از بيان انكار و اعتراض آنها است. تنها چيزى كه مى تواند پاسخگوى اعتراض آنها باشد همان آيه دوم است كه مى گويد: بلكه فرشته مرگى كه براى شما، گمارده شده است شما را مى گيرد و به سوى خدا باز مى گرديد.

اكنون بايد ديد، چگونه اين آيه مى تواند پاسخگوى اعتراض آنها باشد.

با توجه به اينكه جمله (يَتَوفّاكُمْ مَلَكُ المَوت) به معنى گرفتن فرشته مرگ است نه ميراندن او[1]پاسخ آيه از اعتراض آنان به روشنى معلوم مى گردد.

آيه در مقام پاسخ مى گويد درست است كه بدن شما پس از مرگ در زمين گم و پراكنده مى شود، امّا يك چيز از شما هرگز گم نمى شود، و پيوسته محفوظ است و آن روح شما است و فرشته وحى مأمور است آن را بگيرد و اخذ كند و هر موقع خواستيم شماها را به وسيله همان روح محفوظ، به سوى خود باز مى گردانيم.

به عبارت روشن تر: اگر همه چيز شما در روى زمين پراكنده مى شد و