نمى گردد.

از آنجا كه نفوس پيامبران و اراده نافذ آنان، از مقام ربوبى تأييد مى شوند و تكيه گاه آنان نيروى غيبى است، در مقام مبارزه بر سحر و شعبده و هر نوع خارق عادتى كه تكيه گاه معنوى ندارد پيروز و غالب مى گردند. چنانكه مى فرمايد:

(وَ لَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنا لِعِبادِنَا المُرْسَلينَ* انَّهُمْ لَهُمُ المَنْصُورونَ* وَإِنَّ جُنْدنا لَهُمُ الغالِبُونَ). (صافات/171ـ173)

«مشيت ما به نفع بندگان فرستاده خود، تعلق گرفته است آنان كمك شدگان هستند و سپاه ما غالب و پيروزند».

و نيز مى فرمايد:(كَتَبَ اللّهُ لأَغْلِبَنَّ أَنَا وَ رُسُلى...) . (مجادله/21)

«مشيت الهى بر اين تعلق گرفته است كه او و فرستادگان وى پيروز شوند».

و نيز مى فرمايد: (...قالَ مُوسى ما جِئْتُمْ بِهِ السِّحرُ إِنَّ اللّهَ سَيُبْطِلُه). (يونس/81)

«موسى به ساحران گفت: آنچه آورده ايد همگى جادو است و خداوند آن را باطل مى سازد».

نتيجه اين كه: «چون نيروى نفوس پيامبران، مورد تأييد خداوند است و به مشيت و اراده شكست ناپذير خداوند اتكا دارد، از اين نظر، بر تمام كارهاى غير عادى كه مورد رضايت او است پيروز مى گردد».[1]

قرآن و قدرت نمايى ارواح كامل

اكنون كه سخن به اين جا رسيد، براى اثبات مدعاى خود، شواهدى از