«ممكن» نمى تواند از حدود امكانى تجاوز كند، بلكه مقصود از آن خداوندگارى وكسب كمالات بيشتر و قدرت و نيروهاى بالاتر است.

آثار تكوينى بندگى خدا

اكنون ما به آثار شگرف عبوديت و بندگى در نتيجه پيمودن صراط مستقيم الهى اشاره مى كنيم و به اتكاى آيات قرآنى، تسلط انسان خداپرست را بر نفس و روح، جسم و تن، و عالم و جهان ثابت مى كنيم.

بندگى داراى آثار ياد شده در زير است:[1]

1. بندگى خدا نفس را مهار مى كند

نخستين اثر عبوديت، تسلط انسان بر خواهش هاى نفسانى وهواها و هوسها اين است، نفس امّاره مهار شده و روح انسانى بر نفس ولايت پيدا مى كند و فرد، از نظر كمال روحى به پايه اى مى رسد كه مى تواند اختيار نفس اماره را به دست بگيرد، يك چنين فرد كنترل نفس و خواهشهاى آن را به دست مى گيرد و از اين حقيقت به جمله «ولايت بر نفس» تعبير مى كنند.

در آيات قرآن به اين مرحله از ولايت اشاره شده است چنان كه مى فرمايد:

(...إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهى عَنِ الفَحْشاء وَ المُنْكَر...) .(عنكبوت/45)

«نماز انسان رااز بديها و منكرها باز مى دارد».

يعنى نماز در انسان حالتى به وجود مى آورد كه در پرتو آن، فرد نمازگزار