«روزه را بر شما بسان پيشينيان واجب كرديم تا پرهيزگار شويد».
روزه يك نوع عبوديت و بندگى براى ذات اقدس الهى است كه پديد آرنده تقوى و تمالك نفسانى و خويشتن دارى از گناه است و نتيجه آن ولايت بر نفس و هواها و هوسها است.
2. بينش خاصى بر انسان مى بخشد
از مزاياى عبوديت اين استكه انسان در سايه صفا و روشنايى، بينش خاصى پيدا مى كند، حق و باطل را به روشنى تشخيص مى دهد، و هرگز گمراه نمى شود. چنان كه مى فرمايد: