ارتباطى به قرب اجتماعى ندارد پس مقصود از قرب الهى،و نزديك شدن به خدا چيست؟

پاسخ سؤال اين است كه خداوند جهان، كمال مطلق و نامحدود است و پويندگان راه عبوديت و بندگى در پرتو كمالاتى از اين راه به دست مى آورند سرانجام حائز كمال مى شوند و از ديگران كه فاقد اين نوع كمالند، مقرب تر و نزديك تر مى گردند.

در جهان آفرينش هر كسى به تناسب كمال وجود خويش، قربى به ذات پروردگار دارد ولى هر فردى از نظر وجود كامل تر باشد به ذات الهى كه كمال محض و نامتناهى است، مقرب تر و نزديك تر خواهد بود.

به طور مسلم فرشتگان در پرتو كمالى كه دارند از بسيارى از موجودات جهان مقرب تر و نزديكترند، از اين جهت گروهى از آنان حاكم و مطاع وگروهى ديگر مطيع و فرمانبر هست.

انسان كه از نظر مرتبه وجودى در درجه اى بالاتر قرار دارد از جماد و نبات وحيوان به خدا نزديك تر است ومقياس در نزديكى و دورى همان، كمال وجودى است كه او را به كانون كمال مطلق نزديك تر ساخته و مى سازد.

انسان علاوه بر اصول كمالى كه به حكم ضرورت در وجود او است، بسيارى از كمالات را از راه عبوديت وبندگى و انجام وظايف دينى مى تواند به دست آورد، و با پيمودن طريق بندگى و اطاعت الهى، درجات قرب و نزديكى به خدا را طى مى كند و از مرحله حيوانى گام فراتر نهاده، وبالاتر از فرشته نيز مى رود.

مقصود از كمال چيست؟

وقتى مى گوييم خداوند كمال مطلق و نامتناهى است مقصود از آن،