«اگر راست مى گوييد بايد نداى شما را پاسخ بگويند».

آيه 195 به روشنى از آنها هر نوع قدرت را سلب مى نمايد و همه را نابينا و ناشنوا معرفى مى كند.

پاسخ[1]

در اين كه مضمون آيات چنين است، سخنى در آن نيست ولى بايد بدانيم مقصود از اين معبودهايى كه به استجابت قادر نيستند و بينايى و شنوايى ندارند، چيست؟

قراينى در آيات مورد بحث به روشنى مى رساند كه مقصود از آنها بتهاى چوبى و سنگى و فلزى عرب جاهلى است و به خاطر همين قراين، مفسران اسلامى آيات را به اصنام و اوثان تفسير نموده اند، حتى به وسيله اين آيات، ابهام آيه 190 را كه قبل از اين آيات وارد شده است برطرف كرده اند زيرا در آيه ياد شده چنين آمده است:

(فَلَمّا آتاهُما صالِحاً جَعَلا لَه شُرَكاء فيما آتاهُما...).

«آنگاه كه خدا فرزند صالحى بر آن دو عطا فرمود براى خدا شريكانى در اين موهبت قرار دادند(و تصور كردند كه در اين موهبت غير خدا مؤثر بوده است)».

در برخى از روايات غير صحيح «شركاء» بر شيطان تطبيق شده است ولى مفسران محقّق، اين تفسير را رد كرده و مى گويند: مقصود از آن، بت هاى چوبى و فلزى است، به قرينه آيات زير يعنى آيات مورد بحث[2] از اين كلام استفاده مى شود كه مضمون آيات مورد بحث آن چنان روشن است كه روشنگر