ابهام آيات قبلى نيز مى باشند.

اينك قراين

1. در آيه 191 لفظ «ما» به كار برده است، و لفظ «ما» بر خلاف «من» غالباً در غير ذى عقل به كار مى رود.

2. جمله (لا يَخْلُقُ شَيئاً و هُم يُخلَقون) در آيات ديگر قرآن، درباره بتها به كار رفته است از آن جمله:

الف. (وَ الّذينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللّهِ لا يَخْلُقُونَ شَيْئاً وَ هُم يُخْلَقُونَ).(نحل/20)

«آنها را كه جز خدا مى پرستند، چيزى را نمى آفرينند و خود مخلوق مى باشند».

مقصود معبودها در اين آيه، همان بتها است به قرينه آيه بعد كه مى فرمايد:(أَمْواتٌ غَيْرُ أَحياء) [1] و اين قسمت در گذشته به طور مشروح مورد بحث قرار گرفت.

ب. (وَاتَّخذُوا مِنْ دُونِهِ الِهَةً لا يخْلُقُونَ شَيئاً وَ هُمْ يُخْلَقُون). (فرقان/3)

«جز خدا، معبودهايى را انتخاب كرده اند كه چيزى را نمى آفريند و خود آفريده شده، هستند».

مقصود از «آلهه» در آيه همان «بت»ها است، زيرا غالباً لفظ «آلهه» در قرآن در مورد بتها به كار رفته است. مثلاً هنگامى كه پيامبر اسلام عرب جاهلى را به پرستش خداى يگانه دعوت مى كرد، آنان مى گفتند:

(أَجَعَلَ الالِهَة إِلهاً واحداً إِنّ هذا لَشىءٌ عُجاب). (ص/5)

«آيا معبودهاى متعدد را يكى قرار داده است؟ اين كار شگفت انگيز است».(اين آيه شأن