دست ما رسيده و با احاديثى متواتر كه در اين باره نقل شده است، نيز مخالف مى باشد.

پيشوايان معصوم و پاك شيعه كه علوم آنان منتهى به پيامبر گرامى مى گردد، دستور اكيد مى دهند كه هنگامى كه ميت را در قبر نهادند، او را تلقين دهند، و به او بگويند:

«قلْ رضيتُ باللّه ربّاً و بالإسلامِ ديناً و بمحمّد نبيّاً و بعلىّ إماماً».

ويا بگويند: «اللّه ربُّك و الإسلامُ دينُك و محمّدٌ نبيُّك و القرآنُ كتابُك و علىٌّ إمامك».

يا بگويند: «إسْمَع و افهَم (سه بار) اللّهُ ربُّك و محمّدٌ نبيُّك...».

احاديث اين باب، گذشته بر اين كه داراى اسناد صحيحى مى باشند به شكل متواتر نقل شده اند و مرحوم شيخ حر عاملى روايات اين موضوع را در كتاب وسائل الشيعه، ابواب دفن ميت بابهاى 20و21 آورده است، علاقمندان مى توانند احاديث اين موضوع را كه در كتاب وسائل الشيعه، ج2، ص 842ـ848 آمده است ملاحظه فرمايند، علاوه بر اين دو باب، باز رواياتى در ابواب ديگر هست كه گواه بر امكان ارتباط با اموات مى باشند.

در گذشته در مسئله سلام بر پيامبر در حال تشهد، ياد آور شديم كه در سنت هاى مسلّم اسلامى كه عمل ميليون ها مسلمان بر آن اساس قرار دارد جاى استدلال به اخبار و احاديث و دقت در اسناد آنها نيست، هيچ خبر متواتر و يا صحيحى نمى تواند جايگزين يك سنت اصيل اسلامى گردد كه همه مسلمانان جهان اعم از عالم وغير عالم، سنى و شيعه، آن را به عنوان يك سنت مذهبى انجام مى دهند و اگر در اين مورد رواياتى نقل گردد فقط از نظر تأييد است.

در كتاب «الفقه على المذاهب الأربعة» كه به وسيله چهار تن از علماى بزرگ مصر كه هركدام پيشواى فقهى گروهى از اهل تسنن مى باشند، چنين