بنى اسرائيل تفرقه انداختى و سفارش مرا به كار نبستى.

با تمام تصريحاتى كه قرآن در اين باره دارد، محيى الدين عربى مى گويد: كه تندى موسى نسبت به برادر خود، به خاطر اين بود كه چرا پرستش را به گوساله مخصوص نموده و اگر انحصارى در كار نبود، پرستش گوساله مانعى نداشت.

اين نوع تلاعب و بازيگرى با مفاد آيات قرآن سبب مى شود كه كلام خدا، هدايت و راهنمايى خود را از دست بدهد.

آرى هر گاه دلايل قطعى با ظهور ابتدايى آيه اى ناسازگار باشد، قطعاً خود قرينه مى شود كه آيه در آن معنى ظهور پيدا نكند.و در غير اين صورت ظاهر قرآن براى ما حجت و دليل قاطع است. در بهره بردارى از قرآن نبايد در انتظار آن باشيم كه در آيه احتمال بسيار دور از ذهن نباشد بلكه بايد در انتظار آن باشيم كه در آيه احتمال ديگرى كه مساوى با معنى برگزيده و متفاهم عرفى است، وجود نداشته باشد.

بنابراين ظهور و متفاهم عرفى آيات در اثبات ارتباط كافى است و احتمالات ديگرى كه دور از فهم ظاهرى آيه ها است علاوه بر اينكه پاسخ هر يك را گفتيم، چون با ظواهر آيه ناسازگارند، حجت و متبع نخواهند بود.