در قرآن مجيد در جاهاى متعدد وارد شده است:

(...إِنِ الحُكْمُ إِلاّ للّهِ...) (انعام/57، يوسف/40و67) آنان براى متزلزل ساختن پايه هاى حكومت حق و عدالت امير مؤمنان، آيه را ورد زبان خود كرده بودند و مى خواستند كه بگويند مقصود اين است كه امارت و فرمانروايى بر بشر از آن خداست و هيچ بشرى حق حكومت بر كسى ندارد و از اين راه يك مسئله ضرورى را كه براى همه ملموس است و اينكه هيچ اجتماعى نمى تواند بدون حكومت زندگى كند، انكار مى كردند در صورتى كه اين آيات هدف ديگرى را تعقيب مى كنند كه در جاى خود روشن گرديده است.

2. با وجود آيات بى شمارى كه پيرامون بت پرستى وارد شده است كه گويى تمام پيامبران براى درهم كوبيدن مرام بت پرستى مبعوث گرديده اند و نخستين اصل از قانون اساسى آنان مبارزه با بت پرستى بوده است مع الوصف برخى از عرفا با آفريدن احتمالات دور از واقع، آيات مربوط به شرك را به نحوى تفسير كرده كه نتيجه آن مفاد اين شعر است:

مسلمان گر بدانستى كه بت چيست