اكنون ما مى پذيريم كه اين آيه بسان مثل معروف و يا آيه هاى ياد شده است در اين تشبيه بايد گروه عذاب ديده مانند مخاطب در مَثَل، مورد خطاب قرار گيرند و جدّاً با آنان مكالمه و مفاهمه شود، هرچند آنان از اين خطاب جز توبيخ و تقريع سودى نبرند، تنها آن گروه سود ببرند كه زنده مانده و جزو نجات يافتگان باشند. در اين صورت چنين احتمال نه تنها به مطلب ما ضرر نمى زند بلكه صحت خطاب و مكالمه با گذشتگان را ثابت مى كند.