چنين افرادى كه به آنها نپيوسته اند خوشحال و شادمان ومسرورند.

در قرآن مجيد، اين لفظ در اين معنى زياد به كار رفته است مانند:(يَسْتَبْشِرُونَ بِنعْمَة مِنَ اللّهِ وَ فَضْل)(آل عمران/171): «و با نعمت و كرم الهى خوشحالند» (فَاسْتَبْشِرُوا بِبَيْعكُمُ الّذى بايَعْتُمْ...) (توبه/111): «به وسيله معامله اى كه كرده اند خوشحال و شادمانند».

اين احتمال در تفسير آيه صحيح و يا دقيق نيست زيرا لفظ (با) در آيه به لفظ (الذين) وارد شده است كه مقصود از آن مجاهدان راه خدا است كه هنوز جام شهادت ننوشيده اند و چنين افراد نمى توانند مايه خوشحالى و شادمانى باشند. در صورتى كه در دو آيه مورد استشهاد حرف (با) بر نعمت و يا بيع وارد شده كه مى توانند مايه سرور و سبب شادمانى باشند.

به عبارت ديگر: صحيح است بگوييم آنان به نعمت الهى شادمانند و خرسند ولى هرگز صحيح نيست بگوييم آنان به وسيله كسانى كه هنوز به آنان نپيوسته اند شادمانند و يا به وسيله آنان طلب شادى و خرسندى مى كنند. اصولاً لفظ (لَم يَلْحَقوا) كنايه از اين است كه دسته دوم هنوز به نعمت نرسيده اند در اين صورت صحيح نيست كه گفته شود كه دسته نخست كه بر سر مائده نعمت نشسته اند به وجود كسانى كه هنوز به چنين نعمتى نرسيده اند خوشحال و شادمانند، مگر اينكه در كلام چيزى را مقدّر كنيم مثلاً بگوييم به حسن حال آنان در آينده طلب شادى مى كنند وچنين تقديرى خلاف ظاهر است.

احتمال سوم:

لفظ استبشر از باب استفعال است، مفرد مجرد آن (بشر) است كه مفيد معنى بشارت مى باشد در اين صورت معنى آن طلب بشارت است مانند استخرج كه به معنى طلب خروج است و معنى آيه چنين است شهيدان راه خدا