[3- (سيّد نجم الدّين) گفت شنيدم صحيفه را پيش از اين ميخواندند بر شيخ صدوق (راستگو) ابو منصور: محمّد ابن محمّد ابن احمد ابن عبد العزيز عكبرىّ معدّل- رحمه اللّه- (عكبرى يا عكبراء نام دهى است در ده فرسخى بغداد و در نسبت به آن عكبرىّ يا عكبراوىّ گفته ميشود، و معدّل وصف شده بعدالت و آراستگى است، و گفته‌اند: معدّل لقب شيخ أبو منصور بوده) از أبو الفضل: محمّد ابن عبد اللّه مطلّب شيبانى-] [4- او گفت: حديث كرد ما را شريف، ابو عبد اللّه: جعفر ابن محمّد ابن جعفر ابن حسن ابن جعفر ابن حسن ابن حسن ابن امير المؤمنين علىّ ابن ابى طالب- عليهم السّلام--] [5- او گفت: حديث كرد ما را عبد الله ابن عمر ابن خطّاب زيّات (فروشنده روغن زيت) سال دويست و شصت و پنج-] [6 او گفت: حديث كرد مرا دائيم: على ابن نعمان اعلم (اعلم در اينجا بمعنى لب بالا شكافته شده است)-] [7- او گفت: حديث كرد مرا عمير ابن متوكّل ثقفىّ بلخىّ (ثقفي منسوب به ثقيف كه نام قبيله‌اى است در طائف، و بلخى منسوب به بلخ كه شهر بزرگى از شهرهاى خراسان بوده) از پدرش: متوكل ابن هرون-]