[3 منزّه و پاكى تو (از صفات پادشاهان دنيا)! كسيكه بتو شرك آورد (به يگانگيت نگردد) و پيغمبرانت را بدروغ نسبت دهد از پادشاهيت نميكاهد (زيرا قدرت و تسلّط او ذاتى است بخلاف پادشاهان كه قدرت و توانائيشان بر اثر بسيارى لشگر و پيروان است، پس هر گاه ايشان را مخالفت نمايند از پادشاهيشان كاسته ميشود) و كسيكه حكم تو را نپسندد توانائى ندارد كه فرمانت را باز گرداند، و كسيكه توانائيت را تكذيب نمايد نتواند خود را از تو باز دارد، و كسيكه جز تو را بپرستد از (تصرّف) تو در نميگذرد، و كسيكه ديدار (جزاى) تو را (يا بازگشت بسويت را) نپسندد، در دنيا طول عمر نمييابد (نميتواند هر مدّتى را كه ميخواهد زيست نمايد)-] [4 منزّه و پاكى تو (از اينكه اوهام و انديشه‌ها كنه صفات تو را دريابند)! چه بزرگست مرتبه تو، و چه غالب است پادشاهى تو، و چه سخت است توانائى تو، و چه جارى و روان است فرمان تو!-] [5 منزّه و پاكى تو! (از اينكه عقول و خردها درك كند قدرت و توانائيت را كه از آثار آن اينست كه) مرگ را بر همه آفريدگانت: آنكه تو را يگانه دانست و آنكه بتو كافر شد مقدّر كرده‌اى، و همه (تلخى) مرگ را چشنده هستند (مشقّت و رنج آن را دريابند) و يكسره بسوى تو باز گردند (روز قيامت براى پاداش يا كيفر بر انگيخته شده گرد آيند، اشاره بقول خداى تعالى «س 29 ى 57»: كُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ ثُمَّ إِلَيْنا تُرْجَعُونَ‌ يعنى هر كسى‌