دعاى پنجاه و يكم از دعاهاى امام عليه السّلام است در تضرّع و زارى و خضوع و فروتنى:

[1 اى خداى من تو را حمد و سپاس مينمايم- و توئى براى (هر) سپاس سزاوار- در برابر احسان نيكويت بمن، و فراوانى نعمتهايت بر من، و بسيارى بخششهايت در باره من، و بر رحمت و مهربانيت كه مرا بآن (بر ديگران) برترى داده‌اى، و بر نعمتت كه بر من تمام گردانيدى، پس حقّا كه درباره من احسان كرده‌اى آنچه كه شكر و سپاس من از آن عاجز و ناتوان است-] [2 و اگر احسان و نيكى تو بمن و فراوانى نعمتهايت بر من نميبود فراهم آوردن بهره‌ام و اصلاح و نيكو گردانيدن خود را نمييافتم، ولى تو درباره من باحسان و نيكى (پيش از آنكه آن را از تو درخواست نمايم) ابتدا و آغاز نمودى، و كفايت و بى‌نيازى (از ديگرى) را در همه كارهايم روزيم ساختى،