كه جمع بين هر دو ممكن نباشد. از جمله آداب كسيكه استخاره ميكند آنست كه ظاهر و باطن يعنى آشكار و نهان او پاك و پاكيزه باشد: ظاهر او از بول و غايط و جنابت، و باطن او از شكّ و دو دلى حضرت صادق- عليه السّلام- فرموده: پدرم هر گاه در كارى ميخواست استخاره كند وضو ميگرفت و دو ركعت نماز ميخواند، و اگر خادمه‌اى با آن حضرت سخن ميگفت آن بزرگوار ميفرمود: سبحان اللَّه و تكلّم نميفرمود تا اينكه فراغت ميافت. استخاره چهار جور است: نخست استخاره بدعاء، جابر ابن عبد اللّه گفته: رسول خدا- صلّى اللّه عليه و آله- استخاره را بما ميآموخت چنانكه سوره‌اى از قرآن را ميآموخت، و ميفرمود: هرگاه يكى از شما قصد كارى كند دو ركعت نماز غير از نماز واجب بجا آورد و سپس بگويد: اللّهمّ انّى‌ استخيرك بعلمك، و استقدرك بقدرك، و اسالك من فضلك العظيم، فانّك تقدر و لا اقدر، و تعلم و لا اعلم، و أنت علاّم الغيوب، اللّهمّ ان كنت تعلم هذا الامر و تسميّه خيرا لي في دينى و معاشى و عاقبة امرى فاقدره لي، و يسّره لي، و بارك لي فيه، و ان كنت تعلم انّه شرّ لي في دينى و معاشى و عاقبة امرى فاصرفه عنّى، و اصرفنى عنه، و اقدر لي الخير حيث ما كان، و رضّنى به يعنى بار خدايا من از تو بدانائيت خير و نيكى درخواست ميكنم، و بتوانائيت ميخواهم كه خير را بهره من گردانى، و احسان بزرگ تو را ميطلبم، زيرا تو توانائى و من توانا نيستم، و تو ميدانى و من نميدانم، و تو بنهانيها دانائى، بار خدايا اگر ميدانى و ناميده‌اى اين كار را در دين و زندگى و پايان كارم براى من خير و نيكى است پس آن را برايم مقدّر و آسان و مبارك و نيكو گردان، و اگر ميدانى آن در كيش و زندگى و پايان كارم براى من شرّ و بدى است پس آن را از من و مرا از آن دور فرما، و آنچه كه خير من است برايم مقدّر كن و مرا بآن خوشنود نما. دوّم استخاره بمصحف «قرآن كريم» حضرت صادق- عليه السّلام- فرموده: هر گاه خواستى از كتاب عزيز «قرآن مجيد» استخاره كنى پس از بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ بگو: اللّهم إن كان في قضائِكَ و قَدَرِكَ‌